Esperanto is een door Lejzer Zamenhof ontworpen, makkelijk te leren, politiek neutrale,
internationale taal (kunsttaal). In 1887 publiceerde hij onder het pseudoniem Dr. Esperanto - "iemand die hoopt" -
het eerste boek over de taal met de titel: “La internacia lingvo” (de internationale taal). De taal werd
echter bekend onder Zamenhofs pseudoniem en kreeg zo de naam Esperanto.

Esperanto wordt inmiddels in meer dan 115 landen gesproken en heeft rond de twee miljoen sprekers.
Er vinden jaarlijks wereldwijd vele congressen plaats in het Esperanto. In 1905 werd het eerste
internationale congres met Esperanto georganiseerd in Frankrijk. Esperanto is speciaal
ontworpen om mensen uit verschillende culturen met elkaar te laten communiceren. Het is gemakkelijker
te leren dan welke nationale taal ook, (in een paar maanden) door de grote regelmatigheid en simpele grammatica.

Daarbij is de taal politiek neutraal wat ervoor zorgt dat eventuele nationale belangen tussen partijen
buiten spel worden gezet. Dit zorgt ervoor dat de sprekers op gelijkwaardige voet met elkaar kunnen
communiceren in het Esperanto.

De meeste mensen die Esperanto spreken hebben er bewust voor gekozen de taal te leren, al zijn er
inmiddels ook mensen die het Esperanto als moedertaal hebben. Esperanto wil een taal zijn die mensen leren naast
hun eigen regionale en/of nationale taal, om te kunnen communiceren in de internationale wereld.
Het wil dus uitdrukkelijk niet andere talen verdringen of vervangen. Het belangrijkste doel van het Esperanto
is het vervullen van een brugfunctie tussen verschillende culturen.

Deze brugfunctie komt onder andere goed tot uitdrukking in het internationale reisnetwerk van Esperantisten
met de titel Pasporta Servo, een systeem waarin Esperantosprekers een verblijfsplek en/of verdiensten
beschikbaar stellen voor andere sprekers. Dit netwerk stelt Esperantosprekers in staat om goedkoop en
gemakkelijk te reizen en andere Esperantosprekers van over de gehele wereld op te zoeken.
Op deze manier heeft een persoon die Esperanto spreekt de mogelijkheid om de cultuur en gebruiken van
het land en de inwoners via de mensen zelf te leren kennen, zonder taalbarrière.

Esperanto is in 1954 officieel erkend door UNESCO. De taal was in 2007
de 32ste taal die voldeed aan het: "Gemeenschappelijk Europees Referentiekader voor Moderne
Vreemde Talen: Leren, Onderwijzen, Beoordelen." Dit staat ook bekend als het A1 tot C2 systeem
dat binnen Europa gehanteerd wordt. Op Wikipedia is het momenteel de 26ste taal als er wordt
gekeken naar het aantal beschikbare artikelen. Wereldwijd zijn er 6.912 officieel erkende talen,
Europa kent binnen zijn grenzen 239 verschillende talen.