omdat dit belangrijk is! C:

Mora:
Japanse lettergrepen worden mora genoemd. Alle mora duren in het Japans exact even lang.
Voor ons Nederlands is een mora hetzelfde als een lettergreep. De Japanners beschouwen de klank n als een apparte lettergreep, de n in het woord ma-n wordt dus evenlang aangehouden als de lettergreep ma.

Pauzes:
Met een verdubbeling van een medeklinker lassen we een pauze in van exact 1 mora. Vb: Tokkyo (patent) dit woord spreek je dus uit als: To-...-kjo, waarbij de pauze tussen To en kjo even lang duurt als de To of de kjo.

Klemtonen:
Het Japans kent geen klemtonen zoals wij die kennen. Dat wil zeggen dat Japanse lettergrepen niet worden benadrukt door ze harder uit te spreken dan andere lettergrepen. Ze kunnen wel een nadruk krijgen door op een hogere toon uit te spreken. Dit verschil is heel belangrijk!

Klinkers (a, i, u, e, o):
Klinkers met uitzondering tot de e en de o worden allemaal 'lang' uitgesproken. De klinkers krijgen !geen! j klank aan het eind, bvb wat wij in het nederlands hebben: teejveej (tv)

Stomme i en u:
Een i of een u in een mora !zonder! nadruk wordt ingeslikt. SHI-ma (eiland) wordt uitgesproken als SHIE-ma (hoog-laag), terwijl DE-shi-ta (was) wordt uitgesproken als DE-sj-ta (hoog-laag-laag, zonder i).
Hetzelfde geldt voor: SU-mu (wonen) wordt uitgesproken als SU-mu (hoog-laag), terwijl DE-su (is) wordt uitgesproken als DE-s (hoog-laag, zonder u).

De r
De japanse r is de moeilijkste klank voor Nederlanders. Deze klank zit in het midden tussen een r en een d. Spreek de Nederlandse d uit en voel waar je tong je gehemelte raakt. In plaats van dat je je tong nu tegen deze plek aan laat komen, laat je hem lichtjes van achteren naar voren over deze plek heen gaan. Je stipt als het ware heel kort je gehemelte aan door je tong. (hij klinkt dan L'erig)