Helaas is de overhoormodule niet beschikbaar. Wel kun je deze lijst overhoren via StudyGo. Klik op 'Overhoren'

Nieuw Topniveau

3 SAMENVATTING HOOFDSTUK 3, opgave 9, 12, 13, 15, 16, 17 & 20

Jaar 4 (vwo)

Opgave 9, 12, 13, 15, 16, 17 & 20

Tautologie: Iets benadrukken door het 2 keer te zeggen, maar dan met andere woorden.
Elk gerucht of geluid is vervelend, als je moet studeren.
Pleonasme: Met een bijvoeglijk naamwoord een eigenschap van het zelfstandig naamwoord herhalen, om het extra nadruk te geven.
In de verte zag je niet meer dan een piepklein stipje.
Antithese: Tegenstelling.
Meer smaak. Minder nodig.
Paradox: Schijnbare tegenstrijdigheid, eigenlijk geen tegenstelling als je er langer over nadenkt.
Je beste vrienden kunnen je ergste vijanden zijn.
Understatement: Een manier van zeggen waarbij het belangrijkste wordt afgezwakt.
Ja, die van Basten kon wel een aardig balletje trappen.
Eufemisme: Een afzwakking waarbij een minder aangename of grove gebeurtenis minder hard wordt verteld.
Hij heeft gisteren afscheid genomen van het aardse bestaan.
Woordspeling: Een grapje maken door bijvoorbeeld een woord of uitdrukking te verdraaien of op een verkeerde manier te gebruiken.
De roker is tegenwoordig steeds vaker de sigaar.
Retorische vraag: Een vraag waar je het antwoord eigenlijk al weet.
Leraar tegen leerling: ‘Ga je nu ook nog opletten?’
Clausule = beperkende of uitbreidende bepaling
Convocatie = uitnodigingen voor een vergaderen
Exclameren = uitroepen
Bagatelliseren = als minder belangrijk voorstellen dan het is
Brochure = kleine geschrift
Exposé = uiteenzetting
Certificaat = schriftelijk bewijs van deelname
Inscriptie = inschrift, opschrift in een harde stof
Circulaire = brief aan een aantal personen
Asterisk = verwijzingsteken in de vorm van een sterretje (*)
Indoctrinatie = opzettelijke, systematische beïnvloeding
Codicil = verklaring waarin staat wat er na hun dood mag gebeuren (met hun organen)
Communiqué = officiële mededeling
In memoriam = artikel ter nagedachtenis van een overledene
Devies = leus
Bibliografie = lijst van boeken
Grafoloog = handschriftkundige
Explicatie = uitleg 
Generaliseren = uit één voorval een algemene regel afleiden
Demagoog = volksmisleider
Paraaf = verkorte handtekening (met beginletters)
Statuten = reglement
Kroniek = jaarboeken
Necrologie = levensbeschrijving van een pas overledene
Parafraseren = met eigen woorden omschrijven
Verbaal = wat het spreken betreft
Rectificeren = verbeteren, recht zetten
Petitie = verzoekschrift
Jargon = vaktaal, geheimtaal
Polemiek = twistgeschrijf
Plaquette = gedenkplaat
Interrumperen = in de rede vallen
Resolutie = besluiten
Pamflet = blaadjes met informatie
Resumeren = kort samenvatten
Scenario = draaiboek
Verifiëren = de juistheid nagaan
Ultimatum = laatste voorwaarde die bij afwijzing ‘oorlog’ oplevert
Signeren = zijn handtekening zetten
Logopedist = spraakleraar
Dubbele ontkenning: Een ontkennend werkwoord wordt met ‘niet’ in een zin gebruikt, omdat je veel nadruk wilt leggen, maar nu staat er het omgekeerde.
‘Mijn zoon zal nooit geen anderen kwaad doen’ riep de vrouw verontwaardigd uit.
‘Mijn zoon zal anderen nooit kwaad doen.
Contaminatie: Twee woorden of uitdrukkingen worden per ongeluk door elkaar gehaald, bijna altijd als men aan het praten is omdat je dan minder tijd hebt om over je woordkeus na te denken.
Ze behoort tot een van de beste leerlingen van de school.
Behoort tot de beste leerlingen. OF Is een van de beste leerlingen.
Woord (en) op de verkeerde plaats: Een woord staat op de verkeerde plaats in de zin, waardoor een verwarrend effect ontstaat.
Alle tomaten komen tegenwoordig bijna uit kassen.
Bijna alle tomaten komen tegenwoordig uit kassen.
Congruentiefout: Congruentie is het verband tussen het onderwerp en de persoonsvorm. Een enkelvoudig onderwerp krijgt ook een enkelvoudige persoonsvorm. Dit wordt nog wel eens fout gedaan.
Een groot aantal beursbezoekers heeft de folder meegenomen. (GOED!)
Een groot aantal beursbezoekers hebben de folder meegenomen (FOUT!!!)
Verwijzingsfout: Met een verwijzend woord wijs je terug op een ander genoemd woord. Dit eerste woord kan een de-woord of een het-woord zijn. Een het-woord is onzijdig, een de-woord kan mannelijk of vrouwelijk zijn. Dit is allemaal van belang voor het goede verwijzingswoord. Het-woorden vervoeg je met het persoonlijk voornaamwoord ‘het’, en het bezittelijk voornaamwoord ‘zijn’. Bij mannelijke de-woorden vervoeg je deze met het persoonlijk voornaamwoord ‘hij’ of ‘hem’ en met het bezittelijk voornaamwoord ‘zijn’. Vrouwelijke de- woorden worden vervoegd met het persoonlijk voornaamwoord ‘ze’ of ‘zij’ en het bezittelijk voornaamwoord ‘haar’. Bij abstracte de-woorden wordt ook ‘ze’ en ‘haar’ gebruikt, net als bij vrouwelijke de-woorden. Woorden als minister zijn gemeenslachtige de-woorden, omdat een minister een man en vrouw kan zijn. Deze woorden vervoeg je mannelijk of vrouwelijk, het ligt eraan of de betreffende persoon een man of vrouw is.
Meervoudige de-woorden zijn ook weer anders. Bij zaken wordt altijd ‘ze’ gebruikt. Bij personen is het ‘zij’ of ‘ze’ als het een onderwerp is, en ‘hen’ of ‘ze’ als het een lijdend voorwerp is. ‘hun’ mag alleen bij het meewerkend voorwerp, maar daar kan ook ‘ze’ of ‘aan hen’. ‘hun’ is dus nooit onderwerp! 
Bij het-woorden die op een persoon of voorwerp betrekking hebben gebruik je ‘dat’ als het om een paar woorden gaat, ‘wat’ wordt gebruikt bij een hele zin. Ook wordt ‘wat’ bij een overtreffende trap gebruikt. 
Dus nog even alles op een rijtje:
 - onzijdige het-woorden worden vervoegd als mannelijke de-woorden.
 - mannelijke de-woorden worden vervoegd met ‘hij’ en ‘hem’ bij persoonlijke voornaamwoorden en ‘zijn’ bij bezittelijke voornaamwoorden.
 - vrouwelijke de-woorden worden vervoegd met ‘ze’ en ‘zij’ bij persoonlijke voornaamwoorden en ‘haar’ bij bezittelijke voornaamwoorden.
 - abstracte de-woorden worden vervoegd als vrouwelijke de-woorden.
 - bij gemeenslachtige de-woorden kijk je naar de betreffende persoon zelf om te vervoegen.
 - meervoudige de-woorden worden vervoegd met ‘ze’ of ‘zij’ bij zaken en personen.
 - ‘hen’ of ‘ze’ wordt bij meervoudige de-woorden gebruikt als het een lijdend voorwerp is.
 - ‘hun’, ‘ze’ of ‘aan hen’ worden gebruikt bij meewerkende voorwerpen.
 
Beknopte bijzin = korte bijzin, zonder persoonsvorm en zonder onderwerp. 
Doordat de beknopte bijzijn geen onderwerp bevat kan dit fout gaan. Bij een goede beknopte bijzin heeft de zin betrekking op een eerder of later genoemd onderwerp. Bij een verkeerd aansluitend beknopte bijzin is dit goede onderwerp er niet. 
Een losstaand zinsgedeelte is een deel van een zin, dat los is gezet, terwijl het eigenlijk aan de hoofdzin moet staan.

Ingezonden op 23-01-2012 - 1899x bekeken.
Nog niet genoeg stemmen voor waardering: geef je mening!

voting system
1
2
3
4
5

Foutjes melden.
DIT IS EEN SAMENVATTING!!!
Je kunt overhoren, dan krijg je de moeilijke woorden, en nog wat begrippen.
de begrippen zijn soms lang uitgelegd, omdat die er niet voor bedoeld zijn om te overhoren.
Dus niet reageren dat het te lang is, want het is een samenvatting!

Deze overhoring is meer dan zeven jaar geleden ingestuurd. Dit was de begintijd van woordjesleren.nl!!
Waarschijnlijk werk je met een recentere uitgave en wijkt jouw boek af van de inzending hierboven.

Vakken

Nieuw Topniveau

3 SAMENVATTING HOOFDSTUK 3, opgave 9, 12, 13, 15, 16, 17 & 20